laba sheeko oo xiiso badan
sheekada 1aad : Gabadhii Caqliga Badnayd iyo Wiilkii Taajirka Ahaa
Nadiya waa gabar dhalinyaro ah oo ku nool tuulo yar. Inkasta oo ay kasoo jeedo qoys sabool ah, hadana waxay leedahay caqli iyo garasho ka sarreeya da’deeda. Dadka deegaanka waxay had iyo jeer la yaabaan sida ay ugu hadasho xikmad, u xalliso dhibaatooyinka, una tixgeliso dadka oo dhan si caddaalad ah.
Zubeyr, dhanka kale, waa wiil taajir ah oo kasoo jeeda magaalada weyn. Aabbihiis waa ganacsade caan ah oo hanti badan leh. Zubeyr wuxuu ku koray nolol raaxo leh, wuxuuna aamminsan yahay in lacagtu wax walba xallin karto. In badan ayuu kibray, dadka saboolka ahna ma qiimeeyo.
Maalin maalmaha ka mid ah, Zubeyr wuxuu safar ku tagaa tuulada uu doonayo inuu warshad ka dhiso. Dadka tuulada si weyn ayay u soo dhaweeyaan, balse Nadiya ma aysan siin dareen gaar ah. Zubeyr wuxuu la yaabay in gabar sabool ah ay iska indha tirto ninka magaalada ugu hantida badan.
Wuxuu bilaabay inuu la hadlo, la yaabna ku noqotay sida ay ula hadashay: si edeb leh, caqli badan, balse aan ka cabsanayn magaca ama lacagta uu leeyahay. Mar kasta oo uu isku dayo inuu qalbigeeda kasbado isagoo adeegsanaya hadiyado, Nadiya waxay si toos ah ugu sheegtaa in aysan lacagtiisa u xiisin.
Zubeyr wuxuu bilaabaa inuu is waydiiyo su’aalo uu horay iskaga indha tiray: Waa maxay qiimaha runta ah ee qofka? Ma lacag baa, mise dadnimo? Waxay bilowdaa is beddelid dhab ah. Wuxuu la shaqeeyaa dadka deegaanka, wuxuu dhagaystaa baahidooda, wuxuuna bartaa sida loo ahaado hogaamiye dad jecel.
Ugu dambayn, wuxuu hor istaagaa dadka deegaanka isagoo qiraya in uu wax badan ka bartay Nadiya: in xushmadda, caqliga, iyo kalgacalka aysan ahayn wax lacag lagu kasban karo. Wuxuu weydiistaa Nadiya in ay noloshiisa la wadaagto, iyaduna waxay ogolaataa iyadoo leh:
“Ma jecla lacagtaada, ee waan jeclahay qofka aad maanta tahay.”
Sheekadu waxay muujinaysaa in caqli, edeb, iyo dadnimo ay ka muhiimsan yihiin hanti. Zubeyr iyo Nadiya waxay noqdaan tusaale is-beddel, kalgacal, iyo horumar bulshada u horseedaya.
Sheekada 2 : Qalbigii Dahabka Ahaa
Ayaan waa gabar dhalinyaro ah oo ku nool magaalada xeebta ku taalla. Waxay ka shaqaysaa makhaayad yar, halkaas oo ay dadka ugu adeegto kalgacal iyo xushmad. Inkasta oo aysan lacag badan haysan, dadku waxay ku magacaabeen “qalbi dahab ah” sababtoo ah hadalkeeda jilicsan iyo gacan qabkeeda.
Ma jirto cid aysan garanayn, mana jirto qof aysan garab siin xilliga uu u baahdo. Laakiin Ayaan waxaa sir ku ahayd in habeen kasta ay gabayada ku qorto buug yar oo ay dhaxal ahaan uga heshay ayeeyadeed. Waa gabayo ka hadlay kalgacal, rajo, iyo naxariis.
Habeen maalin u dhow, nin la yiraahdo Faadil ayaa makhaayadda yimid. Faadil waa qoraa caan ah, balse wuxuu soo maray waqti adag oo uu maskax ahaan daalay. Markii uu Ayaan la sheekaystay, wuxuu la dhacay hadalkeeda. Habeen walba wuu iman jiray, isagoo doonaya in uu maqlo hal kalmad oo kalgacal ah.
Ugu dambayn, wuxuu arkay buugga gabayada ee Ayaan qarinaysay. Wuxuu akhriyay mid ka mid ah, wuuna ilmeeyay. Wuxuu yidhi, “Gabaygii iga bogsiiyay dhaawac aan sanado la noolaa, adiga ayaa curisay.”
Ayaan way yaabtay. Waxay ugu jawaabtay, “Eraygu wuu bogsiin karaa haddii qalbigu daacad yahay.”
Faadil wuxuu qoraal cusub ka qoray nolosha Ayaan, wuxuuna dunida u bandhigay sida kalgacalka iyo erayga wanaagsan ay u beddeli karaan qof iyo bulsho.
Sheekadooda waxay noqotay mid lagu xuso, lana akhriyo, maadaama aysan aheyn sheeko lacag iyo qurux ku dhisan, balse ah mid ku dhisan run, xushmad, iyo qalbi furan.
Dhammaad
Haddii aad rabto in sheekada labaad la sii dheereeyo ama laga dhigo jaceyl buuxa, qosol badan, ama xitaa leh qiso hooyo/waalid ah, ii sheeg. Mar walba waan diyaar ahay!
